ความรักท่ามกลางหมู่ดาว.
ทันใดนั้นเอง ก๊าซยักษ์ตัวใหม่เพิ่งตื่นเว็บสล็อต แผ่นฝุ่นเนบิวลาล้อมรอบตัวฉันเหมือนหิมะที่ปกคลุม ฉันเดินไปรอบๆ เมฆฝุ่น ดูดซับทุกสิ่งที่ทำได้ เติบโตและรักทุกวินาทีร่วมกับดาวเคราะห์ดวงอื่นๆ
แล้วฉันก็เห็นเธอ
สิ่งเล็ก ๆ ที่โอชะ ร็อคกี้ แข็ง แข็ง ไม่เหมือนฉันเลย ทั้งพายุหมุนและพายุแตกตัวเป็นไอออน เธออยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากขึ้น และเธอก็ส่องประกายเจิดจ้าด้วยแสงสีทองนั้น ราวกับอัญมณีที่หมุนวน
ฉันถูกตีทันที
เธอยังเด็ก ร้อนแรง และอารมณ์ร้อน (และอันที่จริง ฉันคิดว่าตอนนั้นฉันก็เหมือนกัน) ภูเขาไฟปะทุอย่างต่อเนื่องบนพื้นผิวของเธอ และเธอก็หมุนเร็วมาก ล่องลอยไปในวงโคจรที่แยกจากกัน เราเกี้ยวพาราสี โต้เถียง รู้จักกัน เป็นเวลาหลายร้อยล้านปีแล้วที่เราเต้นระบำหยอกล้อ: ใกล้ ไกลขึ้น ใกล้ขึ้นอีก
ฉันรักเธอเพราะเธอโอบกอดจักรวาลอย่างไม่เกรงกลัว ย้อนกลับไปในตอนนั้น เมฆออร์ตได้ส่งพายุลูกเห็บไปยังใจกลางของระบบสุริยะ เธอไม่ย่อท้อจากพวกเขา แต่หัวเราะเมื่อลูกบอลน้ำแข็งก้อนใหญ่กระทบเธอ ร้องเพลงอยู่ตลอด เธอฮัมเพลงเมื่อน้ำแข็งละลาย ต้มกับผิวของเธอ ตกลงมาในแม่น้ำ ทะเลสาบ และทะเล
ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว เธอได้เติบโตขึ้นเป็นดาวดวงน้อยที่มีความงามอันยิ่งใหญ่ มหาสมุทรสีฟ้าของเธอพองโตและเต็มไปหมดอย่างสง่างาม และทวีปสีแทนก็ลอยเหนือพวกเขาเหมือนจุดบอดบนดวงอาทิตย์ เธอยังคงมีพายุและอารมณ์แปรปรวน: สายฟ้าแลบในบรรยากาศของเธอ เต็มไปด้วยเมฆคิวมูโลนิมบัสที่พุ่งทะยาน ที่เสาของเธอ แสงออโรร่าที่เคลื่อนตัวเข้ามาส่องความมืด ส่องประกายระยิบระยับแม้ในระยะไกลของฉัน
ในที่สุด ฉันก็กล้าที่จะขอให้เธอเข้าร่วมในวงโคจรของฉัน ฉันยังทำแหวนจากเศษฝุ่นที่สวยที่สุด “เราเต้นรำกันมานานพอแล้ว” ฉันพูด “มาเถอะ ให้เราเดินทางด้วยกัน แยกจากกันไม่ได้จนกว่าจะหมดเวลา”
เธอเรืองแสง
สว่างขึ้น แต่แล้วเอียงแกนของเธอเล็กน้อย “ดูสิ” เธอพูดและเปิดเศษไม้ที่ปกคลุมเมฆของเธอให้ฉันเห็น
มหาสมุทรของเธอเต็มไปด้วยสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ สิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเอง พวกเขาโดดและว่าย ไล่ตามกันและกระโจนออกจากคลื่น หายวับไปราวกับอุกกาบาตที่แวบวับ
“เมื่อไม่นานมานี้ ฟ้าผ่าได้กระทบทะเลและก่อตัวเป็นสายโซ่ของโมเลกุลอินทรีย์ที่ซับซ้อน ตอนแรกฉันไม่ได้สนใจมันมากนัก แต่มันทวีคูณและเติบโตขึ้น ในช่วงเวลาที่คุณและฉันเต้นด้วยการวัดแรงโน้มถ่วงคงที่ การเริ่มต้นที่เรียบง่ายนั้นได้พัฒนาเป็นรูปแบบที่สวยงามและมหัศจรรย์เหล่านี้”
“ฉันไม่เข้าใจ” ฉันพูด “พวกนี้…เกี่ยวอะไรกับเรา”
“พวกมันบอบบาง” เธอกล่าว ผิวของเธอสว่างขึ้นอีกครั้งด้วยความน่ารักและอ่อนโยน “ฉันต้องอยู่ในที่ที่ฉันอยู่เพื่อให้พวกเขาอบอุ่นและปลอดภัย”
“งั้นฉันจะไปกับคุณ”
เธอสั่นสะท้านด้วยความประหลาดใจ “ไม่! รังสีของคุณ… ฉันขอโทษ แต่เราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ ตอนนี้ฉันมีหน้าที่”
ฉันไม่อยากเชื่อเลย เธอกำลังเลือกพวกปรสิตมากกว่าฉัน
ฉันตะโกนและหมุนตัว และพายุลูกใหญ่เท่าเธอ โหมกระหน่ำไปทั่วพื้นผิวของฉัน แต่เธอก็เพิกเฉยต่อฉันและดูแลลูกของเธอต่อไปเพื่อชีวิต
มีบางอย่างเกิดขึ้นกับฉันแล้ว บางทีอาจเป็นแรงดึงดูดของดาวดวงอื่นที่ผ่านไปมา หรือก๊าซยักษ์ที่เป็นมิตรที่เดินเข้ามาใกล้เพื่อปลอบโยนฉัน แต่ฉันสั่นสะท้านและออกจากเส้นทางเดิมไป
การเดินทางของฉันทำมุมหนึ่งกับระนาบของระบบสุริยะ วงโคจรของฉันไม่อยู่กับร่องกับรอยผิดปกติ ฉันเข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากขึ้นกว่าที่เธอทำที่จุดใกล้สิ้นสุด และบินไปไกลถึงเมฆออร์ตที่เอเฟลิออน พอถึงคราวฉันก็กลายเป็นน้ำแข็งและไหม้เกรียม ฉันเข้าไปหาเธอ อ้อนวอนให้เธอยอมรับความทุ่มเทของฉัน และฉันก็วิ่งหนีจากเธอ ด้วยความสิ้นหวัง
ฉันเห็นว่ามวลของฉันมีผลกระทบต่อเธอ สะกิดเธอจากวงโคจรของเธอ
“หยุด” เธอขอร้อง “โปรด. คุณกำลังทำร้ายชีวิตขึ้นอยู่กับฉัน”
แต่ฉันไม่ได้หยุด และฉันยิ่งประมาทมากขึ้นไปอีก ในระหว่างที่ฉันเข้าใกล้ ในที่สุดฉันก็ขยับเข้าไปใกล้เกินไป และเธอก็ตกลงไปในหลุมแรงโน้มถ่วงของฉันและถูกเหวี่ยงออกจากวงโคจรของเธอเว็บสล็อต
